25 juni t/m 2 juli

Wow! Wat een contrast met de Afrikaanse landen die we doorkruist hebben. Hier in Las Vegas kan alles, is alles en mag bijna alles. Van ’s morgens vroeg tot diep in de nacht kun je gokken, drinken, feesten en je geld uitgeven. Het ene hotel nog groter dan het andere. Tot 5000 kamers in één hotel. Wilt u binnengebracht worden met een limousine, een Venetiaanse gondel, op 260 meter boven de grond in een achtbaan. U zegt het maar. Vegas leeft voor hen die het kunnen betalen. Tussen al dit geweld lopen ook zwervers die de afvalbakken afstruinen. Ongelooflijk bijna. Wij vertrokken om 09.30 uur uit ons hotel bij een temperatuur van 33 graden richting The Strip. The Strip is dé weg waar alle grote hotels en casino’s aan liggen. Ruim anderhalve kilometer entertainment aan beide zijden van de weg.

Ga je een hotel binnen tref je daar zoveel winkels aan dat het een shoppingmall is geworden. De plafonds zijn zo speciaal behangen of beschilderd dat je binnen in zo’n hotel het idee krijgt dat je buiten loopt.

Wij gingen als eerste bij het Palazzo van The Venetian naar binnen.

Onderin waren mensen al (of nog) aan het gokken, een etage hoger waren er winkels van de dure merken langs kanalen waarin gondeliers in Venetiaanse gondels bezoekers rond voeren. Op de eerste verdieping! Plafonds die niet onderdoen voor de Sixtijnse kapel. Vloerbedekking waar ons koningshuis jaloers op is. Marmeren vloeren, grote standbeelden alsof je in Rome bij de Trevi fontein staat. Het kan werkelijk niet op. En dat was nog maar het eerste hotel dat we binnenliepen. Gedurende de dag vielen we van de ene in de andere verbazing terwijl de temperatuur gestaag de 40 graden naderde. Biertje natuurlijk om af te koelen. Caesar’s Palace, The Mirage, MGM Grand allemaal namen die we kennen uit speelfilms. Grote artiesten die optreden, Celine Dion, Paul McCartney, Cirque du Soleil met 5 verschillende shows.

Je waant je in Parijs met de Eiffeltoren en Arc de Triomphe. In New York met half Manhattan nagebouwd, het Vrijheidsbeeld. In Egypte met de Sphinx van Gizeh en bijbehorende grote pyramide. In de New York hoek hebben ze een achtbaan die wel een uitdaging voor ons was. Dus er werd een ‘ride’ in gemaakt. (zie Filmpjes) Wat een snelheid, meer dan 100 kilometer per uur, bijna loodrecht naar beneden. Sodeju, dat was leuk!

Door naar de overkant van the Strip, Bellagio met de grote fontein, Cosmopolitan, Aria, Treasure Island. Zo dat was wel genoeg voor een dag. ’s Avonds rustig aan gedaan, even de voetjes omhoog. De andere dag op weg naar de Hoover Dam.

Deze zorgt ervoor dat Las Vegas kan bestaan. Gebouwd in de crisisjaren 30 in 5 jaar tijd. Met recht een wereldwonder van de moderne tijd. We daalden af tot in hart hart van de dam waar de turbines die de stroom opwekken stonden te draaien.

We waagden ons ook nog te voet op de nieuwe brug die over de Colorado is gebouwd. Wat een wind, hoedje goed vasthouden!

Al met al een geweldig bouwwerk. ’s Middags lekker geluncht in Boulder City waar vroeger de 3500 werkers van de dam woonden. Terug naar het hotel en toen het donker werd weer richting The Strip voor het kleurenschouwspel van duizenden lichtjes, videowalls en natuurlijk mensen kijken op een terrasje onder het genot van het vertrouwde biertje.

Nog even kijken bij het Bellagio waar, op muziek, de fontein overuren draait. Binnenin het hotel was het een drukte van belang en was werkelijk van alles bedacht om het hotel exclusief te maken. Een plafond van glazen bloemen, jockeys op paarden, zwanen allemaal in de lobby van het hotel.

We hebben ons niet aan het gokken gewaagd. Dus kwamen we, net als de meeste mensen, ietsje armer weer terug in het hotel. Nog even kwam er een auto voorbij met een uitnodiging om je geld op een andere manier te besteden, maar dat blokte Gerda resoluut af.

Twee dagen Vegas is wel genoeg, dus gingen we op pad om de natuur te ontdekken. Eerst een parkpas ophalen die toegang geeft tot alle Nationale Parken en daarna door richting Bryce Canyon, zo’n 400 kilometer verderop. We hadden onderweg een paar ‘stops’ in Zion National Park. Geweldige vergezichten.

In Cedar City vonden we een leuk hotel voor de nacht en.. een hele leuk Italiaans restaurant. De andere dag gingen we de laatste 100 kilometer tot Bryce Canyon binnendoor via tal van mooie stopplaatsen. Wat is de natuur hier geweldig mooi en afwisselend. We zaten geregeld op bijna 3 kilometer hoogte. Sneeuw was aan het begin van de zomer nog volop aanwezig. Het was er slechts 9 graden, beneden 38.

Onderweg zagen we de nodige herten, eekhoorns en een Oerzon die de weg overstak nadat hij een tijdje had afgewacht wat wij, die langs de weg geparkeerd stonden, gingen doen. Het Noord-Amerikaanse boomstekelvarken. Het cadeautje van de dag maar weer.

Ook troffen we nog een Yellow Bellied Marmut aan die op een randje van de rots was gaan zitten, met 300 meter vrije val onder hem of haar.

Op weg naar Bryce passeerden we ook nog Red Canyon. En inderdaad, die is rood. We klommen omhoog voor een goed uitzicht.

Via een mooie route kwamen we aan bij Bryce Canyon . Het was druk, maar het park is zo groot dat het al snel weer meevalt.

Op de centrale plaats heb je een gigantisch mooi uitzicht over een van de mooiste delen van de canyon met de ‘fins’ en de ‘hoodoos’. (zoek maar op google!) Maar gaan wandelen is pas echt de moeite waard. We hebben er heel wat wandelingen gemaakt en je kunt na elke bocht weer nieuwe foto’s maken. Verslavend. Mar ja het is digitaal, dus met een klik is een foto ook weer weg.

Ook hier waren de kleinste dieren erg nieuwsgierig.

Gerda was nog even verstoppertje aan het spelen tussen alle hoodoos.

Een van de wandelingen, de Navajo Loop, begon met een afdaling die, helaas, later ook weer bergop genomen moest worden. Goed voor de conditie!!

Je ziet allerlei vormen in stenen net als in wolken. Maar de gelijkenis met Queen Victoria is wel heel treffend te noemen.

Na Bryce Canyon reden we door naar Page dat gelegen is aan Lake Powell. Een meer dat ontstaan is door de bouw van de Glenn Canyon Stuwdam. Na enkele jaren ontstond er, door het tegenhouden van het water van de Colorado River, een groot meer dat vooral voor recreatieve doeleinden gebruikt wordt.

Lone Rock is op zich al een attractie om te zien, zo alleen staand in het water.

Bij Page zijn op Indiaans grondgebied de Upper and Lower Antelope Canyons. Een enorme ondergrondse attractie van miljoenen jaren oud zandsteen. Het is een wonder hoe de natuur dit heeft kunnen vormen. Het uurtje lopen onder de grond gaf na elke bocht weer nog mooiere plaatjes. De wanden zijn superglad en elk streepje is weer een nieuw laagje zand dat in de loop der tijd samengeperst is. Zie het als jaarringen bij een boom.

Hierboven The Lady in the Wind. Als je goed kijkt een vrouwenhoofd, omwikkeld met doeken die door de wind naar achter worden geblazen.

Na deze schitterende canyon op naar de allergrootste canyon: Grand Canyon. Onderweg passeerden we een gebied dat erg veel leek op Namibië met de zandduinen. Alleen hier stonden de bloemen overal in bloei.

Grand Canyon kun je eigenlijk alleen maar goed zien als je er zelf bent. Het valt moeilijk met foto’s of woorden te beschrijven. We wandelden zo’n 15 kilometer langs de rand. Gelukkig was het die dag bewolkt, want temperaturen boven de 40 graden zijn hier geen uitzondering. Je kijkt meer dan 1500 meter recht naar beneden en zo’n 100 kilometer van je af. Gevormd door de Colorado rivier pas zo’n 5 miljoen jaar geleden. De bergen zelf (de onderste laag) zijn al meer dan 1 miljard jaar oud.

Je kunt in de Canyon zelf te voet afdalen, maar daar waren we niet op voorbereid. Misschien maar goed zo, als je het pad naar beneden volgt kun je je voorstellen dat het een hele opgave is om weer naar boven te komen.

Bij het verlaten van het park kregen we weer een stukje wildlife mee dat zomaar over de weg liep…

In het plaatsje Williams hebben we overnacht. Dit plaatsje staat helemaal in het teken van Route 66. Overal winkeltjes die dezelfde spullen verkopen. Volendam op zijn Amerikaans, maar wel heel leuk. Elvis is hier nog steeds een grote trekker. Aan Classic auto’s hebben ze hier ook geen gebrek.

Op weg weer terug naar Las Vegas. Goede muziek onder het rijden. Buiten liep de temperatuur al weer lekker op. Hoera voor de airco.

Onderweg de afslag genomen naar de Grand Canyon Skywalk. De plaats waar je 1200 meter boven de grond op een glazen brug kunt staan. Daar hadden we niet zo’n trek in, maar wel in een helikoptervlucht naar de bodem van de Canyon. Helaas voor ons waren we te laat. De andere dag zou nog wel kunnen. De andere dag gingen we terug (200 kilometer heen) maar helaas, de vluchten waren alweer volgeboekt. Dus weer 200 kilometer terug. Maar ja, wat is nou 400 kilometer op een reis waarbij we al zoveel kilometers gereden hebben… Onderweg genoten we van de Joshua Tree’s waar hier hele bossen van staan.

Rijdend door het platteland zie je dat veel Amerikanen nog in stacaravans of motorhomes leven, her en der verspreid over de immense vlaktes. De post wordt op één centraal punt bezorgd, wat altijd weer een leuk plaatje oplevert.

De helikoptervlucht bij de Grand Canyon werd ingeruild voor de show Zumanity van Cirque du Soleil met vooraf een gezellig en lekker Italiaans etentje.

Morgen op weg naar San Francisco.. Be sure to wear some flowers in your hair….!

 

Advertentie